آترین جوجو

اسم پستم کاملا گویای مطلبم هست دیگه عشق من دومین مرواریدشو کنار دندون قبلی در آورد و بازم مثل همیشه صبوری های ای جوجه ما رو شرمنده کرد و ما اصلا متوجه دندون درآوردنش نشدیم، من شنیدم وقتی بچه ها دیر دندن در می آرن براشون سخت تر و دردناک تره ولی خدا رو شکر آترین خیلی اذیت نشد یا شایدم شد ولی در نهایت خانمی و صبوری چیزی بروز نداد این روز ها صدای جوجه ( دیک دیک ) صدای پیشی ( میو ) صدای هاپو ( آپ هاپ) صدای کلاغ ( گار گار ) صدای گاو ( ممممممممم) صدای ببعی ( ب ب ) صدای خروس ( قو قو ) رو یاد گرفته ماما - بابا - نُم نُم ( خوردنی ) - کتی ( عروسکش ) - کیتی ( از حرفای خاله مریم یاد گرفته ) - طوطی - تُپ ( هر چیز گردی مثل میوه ها )  - بده - ...

دلم گرفته.... خییییلــــــــی         دوشنبه چهارده بهمن

  پرنسس من چه خوب شد که به دنیا اومدی و چه خوبتر شد که همه دنیای من شدی...عشق مامانی تولدت هزاران هزار بار مبارک. مرسی از خدای مهربون که تو رو به ما داد     ...

این فکر کنم اولین پستیه که به موقع می نویسم همین یکساعت پیش وقتی داشتم با قاشق به آترینا داروی سرما خوردگی می دادم، قاشق تق تق تو دهنش با یه چیزی برخورد کرد و صدا داد خداااااااااااااااااااااااا جون دخترم اولین دندونشو درآورد ، البته خیلی دیر ولی به هر حال خدا رو شکر ( دیگه داشتم نگران می شدم ) از خوشحالی نمی دونم چی کار کنم اولش که با کلی جیغ و داد و هورااااا برگزار کردیم بعدم به همه زنگ زدم، واقعا هیجان زدم الان  الآنم طبق معمول همیشه که وقتی می شینم پشت کامپیوتر ، آترین خانم اومده از صندلی من آویزون شده و میگه دَ دَ  بالاخره به خواستش رسید و مجبور شدم بغلش کنم ، حالام که موس و برداشته این ور و اونور کلیک می کنه نمی زاره...